Loiza Lamers confronteert Johan Derksen: ‘Waarom noem jij Nikkie de Jager een jongetje?’

Loiza Lamers was gisteravond voor het eerst aanwezig bij Vandaag Inside en heeft daar een confronterend gesprek gehad met Johan Derksen. Derksen vindt het heerlijk om bijvoorbeeld de queergemeenschap te stangen met vervelende opmerkingen. Deze week vroeg Johan zich hardop af of Nikkie de Jager een ‘man of vrouw’ is waarbij hij zich versprak door ‘zij’ te zeggen. Johan weet het wel, hij wil gewoon stangen. Loiza merkt op dat zowel René van der Gijp als Johan erg attent is in het echt: “Ja en dat vind ik dan dus zo jammer. Dan denk ik: zo lief achter de schermen, maar gisterenavond ook… Dan gaat het over Nikkie de Jager en die noem je dan ‘jongetje’. Maar vervolgens word je erin gepakt en dan zeg je toch ‘zij’, dus dan denk je: je doet het erom.” Johan stamelend: “Ja, nee, nee, nee, maar: ik ben daar niet zo goed in.”

Loiza Lamers confronteert Johan Derksen

Loiza gaat er met een gestrekt been in: “Ja, maar hoeveel jaren ben je er al niet zo goed in?” Johan kan zichzelf niet inhouden: “Ik kan het ook niet meer bijhouden. Je hebt ook dat meisje of die jongen of…” Loiza kapt Johan af: “Nee, we zeggen meisje, helemaal als ik er ben.” Johan wil het nu over Raven van Dorst hebben: “Nee, die in die boerderij die gasten ontvangt…” Raven is hermafrodiet en identificeert zich niet als man of vrouw. Loiza: “Ja, non-binair.” Johan verschuift de aandacht dus van Nikkie naar Raven: “Dan weet ik ook niet wat ik moet zeggen.” Loiza streng: “Ja, maar als ík niet weet wat ik moet zeggen, dan lees ik me óf in of ik denk: ik brand m’n handen er niet aan.” Johan stelig: “Jawel, maar ik ben, met alle respect, in jullie branche ook niet zo geïnteresseerd om me daarin te verdiepen.”

De zachte kant van Johan Derksen!

Loiza Lamers lijkt de zachte kant van Johan te hebben aangesproken: “Ik heb altijd één credo: er hebben hier wel eens mensen aan tafel gezeten, die tegen mij in de gang zeiden – het ging dan over homofiele kinderen – van: ‘Als één van mijn jongens homo is, dan komt hij er nooit meer in.’ Dan zei ik altijd: ‘Het gaat maar om één ding: of je kind gelukkig is. En de rest speelt geen enkele rol.’” Loiza is helemaal blij: “Nou, dat vind ik waanzinnig. Dankjewel. Dat vind ik fijn om te horen.” Loiza eindigt het gesprek: “Uiteindelijk zijn we allemaal mens. Ik heb het eerder al eens aangestipt, maar ik kan het blijven zeggen maar dan word ik ook zo’n irritante zemel: soms is het gewoon net iets te hard en vind ik het gewoon een beetje makkelijk scoren.”